آسفالت، کلمه‌ای فرانسوی است که به معنای “خاک قیردار” است و از مخلوط کردن شن، ماسه و قیر تولید می‌شود. در ایران، تاریخچه آسفالت کردن راه‌ها قدمت طولانی ندارد، اما راه‌سازی از ابران باستان رواج داشته است. اروپا، به عنوان مخترع و سازنده اتومبیل، همزمان با تولید اتومبیل، فعالیت جدی در گسترش فرشی به نام آسفالت در زیر چرخ‌های آن آغاز کرده است.
آسفالت به سه دسته‌ی گرم، سرد و حفاظتی تقسیم می‌شود. در ایران، متأسفانه کیفیت قیر تولیدی پایین است که به طور مستقیم تأثیری بر کیفیت دارد.
برای تولید ، مراحلی از صفر تا 100 وجود دارد که شامل تهیه مواد اولیه، ترکیب، خلط، تولید و آزمایش‌های کنترل کیفیت می‌شود. همچنین، استفاده از آسفالت بازیافتی نیز در تولید آن مؤثر است.
با این حال، نیاز به توجه به کنترل‌های آزمایشگاهی و استفاده از مواد چسباننده قوی‌تر برای جلوگیری از ترک‌خوردن آسفالت احساس می‌شود.
به نظر می‌آید که مشکلات مرتبط با تولید و استفاده از آسفالت در ایران عبارتند از:
برای بهبود کیفیت، نیاز به کنترل‌های آزمایشگاهی و استفاده از مواد چسباننده قوی‌تر احساس می‌شود.
در ایران از آسفالت بازیافتی استفاده می‌شود. این نوع آسفالت از مواد قیر قدیمی تولید می‌شود و می‌تواند به حذف هزینه‌های حمل و نگهداری، صرفه‌جویی در مصالح سنگی، و کاهش آلایندگی‌ها کمک کند. در فرایند بازیافت، سطح آن تراشیده می‌شود و مواد حاصله به همراه آب و سیمان ترکیب شده و متراکم می‌شوند.
بازیافت قیر یک روش مؤثر برای حفظ محیط زیست و بهبود اقتصاد است. این عمل به کاهش مصرف منابع طبیعی، کاهش آلودگی، و افزایش دوباره‌ی استفاده از مواد می‌انجامد. همچنین، بازیافت قیر می‌تواند در موارد زیر مفید باشد:
به طور کلی، بازیافت قیر می‌تواند به محیط زیست و اقتصاد کمک کند.
کنترل کیفیت در مراحل مختلف تولید و استفاده از آن انجام می‌شود. در ادامه، به برخی از روش‌های کنترل کیفیت اشاره می‌کنم:
در کل، در ایزوگام و آسفالت کیانی ، کنترل کیفیت آسفالت با همکاری بین تولید‌کنندگان، مهندسان، و ناظران انجام می‌شود تا کیفیت بهینه‌ای برای راه‌ها و سطوح آسفالتی فراهم شود.
طراحی سایت ، 
